پرونده ویژه: پورنوگرافی (شماره دوم، آبان و آذر91)
منبع: مجله اقلیت
اختراع تصویر متحرک در اوایل 1900، یک رسانه ی جدید برای عرضه پرونوگرافی و
اروتیک به وجود آورد.البته قبل از آن تصاویر و کتابهای زیادی به رشته ی
تحریر درآمده بودند. مثل رمان fanny hill از John Cleland که زمان انتشار
آن به سال 1748 در انگلستان بر می گردد. به طور کلی پورنوگرافی از قبیل
فیلم های مستهجن زشت و ناپسند محسوب می شد و تلاش شد که سرکوب شوند و البته
با درجاتی از موفقیت نیز همراه بودند. انگلستان اولین قانون جهان در مورد
منع پورنوگرافی را در اکتبر 1857 تصویب کرد. پورنوگراف ها فعالیت های خود
را تنها به صورت زیرزمینی یا در خانه یا در کلاب های خصوصی و یا در
سینماهای شبانه، ادامه دادند. در سال 1970 فیلم های پورنو تا حدی مشروعیت
به دست آوردند و در 1980 پورنوگرافی به صورت ویدیوهای خانگی به توزیع
گسترده تری دست پیدا کرد. رشد اینترنت در اواخر 1990 و اوایل 2000 راه
توزیع پورنوگرافی را نیز تغییر داد و قوانین سانسور را در سراسر جهان
پیچیده و قانون‌مندتر کرد.
تاریخچه ی فیلم پورنوگرافی:
فیلم های پورنو بلافاصله بعد از اختراع تصاویر متحرک به وجود آمدند.
پیشگامانی چون Eugène Pirou وAlbert Kirchner. از کشور فرانسه فیلمی هفت
دقیقه ای به اسم Le Coucher de la Mariee را ساختند که شخصی در حمام در حال
استریپ تیز بود. چون پیرو تقریبا به عنوان یک فیلم ساز پورنوگرافیک ناشناس
مانده بود، اغلب شروع این صنعت را به دیگر فیلمسازان نسبت می دهند.
طبق شواهدی دیگر اما شروع صنعت پورنوگرافی را از بوینس آیرس و دیگر شهرهای
آمریکای جنوبی می دانند که در اوایل قرن بیستم آغاز و به سرعت صادرات آن
به کشورهای اروپایی گسترش یافت. از قدیمی ترین ِ این فیلم ها می توان بهA L
Ecu d Or ou la bonne auberge اشاره کرد که به سال 1908 بر میگردد. یا حتی
قدیمی تر از آن که یک فیلم آرژانتی است که تاریخ آن را بین سالهای 1907 تا
1912 ذکر می کنند. حتی در اتریش سینمایی شبانه مختص مردان ساخته شد که
تنها اینگونه فیلم ها را در آن نمایش می دادند. برای مثال 52 فیلم ساخته ی
یوهان شوارتزر در سالهای 1906 تا 1911 درین سینما به نمایش گذاشته شد. در
دوره فیلم‌های صامت(1920) این فیلم ها اغلب در فاحشه خانه‌ها نمایش داده
می‌شدند تا اینکه در دهه1940 ساخت گسترده‌ی زیرزمینی و غیر قانونی این فیلم
ها آغاز شد که اغلب سازندگان آن ها را در خطر زندانی شدن قرار میداد.
البته اولین فیلم پورنو مربوط به اقلیت‌های جنسی در سال 1920 توسط یک فیلم
ساز فرانسوی ساخته شد؛ یک فیلم که بایسکشوالیته را به تصویر می‌کشید. در
آمریکا نیز تلسم ساختن فیلم های پورنوگرافی مربوط به همجنسگرایان در سال
1929 شکسته شد. چند دهه بعد پورنوگرافی‌های همجنسگرایان روی مردان عضله ای
و بدن ساز تمرکز کرد تا فروش بیشتری از این فیلم ها بدست آورد. این مردان
اغلب جوان، عضلانی و با بدنی کم مو بودند. عکس های آنها در مجلات مختلف
فروش می رفت تا اینکه اولین مجله مختص عکس های پورنو برای همجنسگرایان در
1951 در آمریکا شروع به فعالیت کرد.
با آمدن ویدیوکاست خانگی در اواخر دهه 1970 و اوایل 1980، صنعت پورنوگرافی
جهش بسیار بزرگی را انجام داد چرا که خریداران این فیلم ها حالا دیگر می
توانستند، فیلم های رنگی با کیفیت بهتر را در خانه ی خود و در حریم خصوصی
خود تماشا کنند. ازین رو سازندگان این فیلم ها با تکثیر فراوان درآمد
هنگفتی به دست آوردند و این پایان دوره ای بود که قیمت این فیلم ها گران
تمام می شد و جریان اصلی پورنوگرافی نیز از همین جا شروع شد. نهایتا در
سال 1987 قانونی در ایالت کالیفورنیای آمریکا تصویب شد که طبق آن
پورنوگرافی صنعتی آزاد و قانونی تلقی میشد. البته از پیشگامان قانونی سازی
این صعنت باید اول از همه از دانمارک یاد کرد، که به عنوان نخستین کشور
جهان در سال 1969 ، پورنوگرافی را آزاد ساخت؛ پارلمان دانمارک در ۱۸ خرداد
۱۳۹۱ (۷ ژوئن ۲۰۱۲) به ازدواج همجنسگرایان نیز رای مثبت داد.
دهه ی 1990 دهه‌ی ظهور اینترنت در جهان و پدیده‌ی سی‌دی و دی‌وی‌دی بود.
این یعنی آخرین قدم برای همگانی شدن پورنوگرافی در جهان برداشته شد، حالا
دیگر به جای هفته‌ها انتظار کشیدن برای سفارش دادن یک فیلم تا به خانه
برسد، با یک کلیک کردن در چند ثانیه می شد آن را دانلود کرد.
جشنواره ی کن، در سال 1998 میزبان یک فیلم پورن شد که جایزه‌ی گولدن پالم
خود را به آن اعطا کرد تا اینکه در سال 1999 شبکه ماهواره ای Danish TV
برای اولین بار شروع به پخش فیلم‌های پورن کرد.
مبارزات ضد پورنوگرافی
امروزه جنبش هایی نیز برای مبارزه با پورنوگرافی شکل گرفته اند، جنبش هایی
که معتقدند این تجارت روابط سالم جنسی را از بین می برد و با بهر برداری از
آدمها ، مشکلات روان شناختی مرتبط با آن را ایجاد می کنند. حتی 28 اکتبر
برابر با 7 آبان روز مبارزه با پورنوگرافی نام گرفت و روبان سفید نماد آن
شناخته شد و اولین گام آن در سال 1987 توسط نورما نوریس برداشته شد.
پورنوگرافی در ایران
در میان ایرانیان نیز، اولین مدل برهنه و بازیگر فیلم های پورنوگرافی،
آیلار دیانتی بود که بخشی از مصاحبه ی وی از زبان روسی برگردانده شده است:
در گذشته شما بازیگر پورنوگرافی بودید. آیا به این خاطر حسرت می خورید؟
بله ؛ سالها پیش در یک هفته ، تعدادی از فیلم های پورن من حذف شدند. این
نتیجه از یک دوره بسیار بد در زندگی من بود. اگر دست من بود می خواستم که
این را از گذشته ام پاک کنم.
شما درمورد ایران امروز چه فکری میکنید؟ شما گفته بودید که در خانه شما را حجاب و دین در واقع آزار میداد
من عاشق کشورم هستم، اما از وضعیت فعلی در ایران خوشحال نیستم. من امیدوارم
و دعا می کنم که در آینده نزدیک نظام ایران برخی از پایه های خود را به
نفع شهروندان آن تغییر بدهد.
وی متولد 12 فوریه سال 1984 است. شاید ناراحتی آیلار به دلیل تاثیرات بد
این فیلم ها در زندگی او باشد چرا که او به همین دلیل عنوان ملکه ی زیبایی
نروژ را از دست داد. فیلم هایی که او بازی کرده بود، شاید بی پروا ترین در
نوع خود باشند.
علی رغم منع تولید و تکثیر فیلم های پورنوگرافی در ایران، این صنعت حتی در
مناطق روستایی ایران نیز نفوذ کرده است به نقل از مهرخانه دکتر علی آذین
متخصص پزشکی اجتماعی و مسئول کلینیک سلامت جنسی پژوهشگاه ابن سینا معتقد
است که پورنوگرافی نیز مانند سینما، برای گسترش در جوامع، یک روند تاریخی
را طی کرده است؛ زمانی مردم برای دیدن فیلم در جایی مثل سینما جمع می شدند،
پس از آن با تولید آپارات های کوچکتر این صنعت به خانه ها نفوذ پیدا کرد و
با ساخت تلویزیون اکثر خانواده ها امکان تماشای فیلم را در خانه هایشان
پیدا کردند. با نفوذ ویدئو این دسترسی به مراتب بیشتر شد و بالاخره با راه
اندازی شبکه های ماهواره ای و فضای مجازی، دسترسی به پورنوگرافی برای همه
گروه های مختلف جامعه در اقصی نقاط دنیا فراهم شد.
آذین با اشاره به این مطلب که کشور ما نیز از این دهکده جهانی مستثنی نیست،
اضافه می کند: ما مقاومت چندانی در برابر مواجهه با این بحث نمی توانیم
داشته باشیم؛ چراکه حتی در مناطق روستایی ما دسترسی به پورنوگرافی گزارش
شده و اثرات خاص خودش را دارد ولی می توانیم به نوعی با این صنعت برخورد
کنیم که از دو طرف بام به پایین نیافتیم.
اگرچه در ایران تولید کننده ای برای پورنوگرافی وجود ندارد، اما مصرف کنندگان فراوانی هر روز ازین محصولات استفاده می کنند.
کاوه اهورایی
